ساختمان سازی پایدار در معماری بومی ایران و تاثیرات هویت فرهنگی ماندگار در آن

معماری به عنوان یک پدیده اجتماعی از فرهنگ نشأت گرفته و بر آن تاثیر میگذارد و آینهای است از اندیشههای انسان در رابطه با فضا، زیباییشناسی و فرهنگ. به همین سبب سبک معماری هر دوره انعکاسی از فرهنگ و هنر آن محسوب میشود و با دگرگونیهائی که در سایر عرصههای زندگی و هنر به وقوع میپیوندد، متناسب است و هر سبک جدید معماری بر اصول، روشها و سنتهای سبک پیشین استوار است، به همین خاطر بین سبکهای گوناگون معماری رابطهای استوار وجود دارد و مرزبندی بین آنها دشوار به نظر میرسد. بطور کل معماری تبلور ادراک و باور انسان است که در ساخت مکان سکونت وی متجلی میشود. معماری به مثابه دیدگاه یا خواستگاهی که در طول زمان دگرگونی و تحول یا فرود میپذیرد، ریشه در فرهنگ دارد که آن نیز هرگز شکلی ثابت را نمی پذیرد. بر این اساس چگونه معماریای را خواستن و چگونه آن را آراستن، به عنوان دو لحظه جدا از یک پدیده، واحداند. اولی به عنوان لحظه فرهنگی و دومی به عنوان لحظه تکنولوژیک، بیانگر فرهنگ معماری،گروهها و جوامع به شمار میآیند. در این مقاله برآنیم با استفاده از روش های تحلیلی و مقایسه ای،نقش و جایگاه ساختمان سازی پایدار در معماری بومی ایران و تاثیرات فرهنگی برگرفته از آن را مورد بررسی قرار دهیم

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، فرهنگ.معماری ، معماری ایران