تحلیل نقش برنامه ریزی راهبردی در ارتقاء کیفیت زندگی و توسعه پایدار شهری

کیفیت زندگی و تلاش برای افزایش آن در زندگی شهروندان توجه ویژهای در برنامهریزی را به خود اختصاص داده است. ارتقاء کیفیت زندگی راهی برای رسیدن به رضایتمندی و شادمانی میباشد که تاثیرات همهجانبهای بر زندگی شهروندان میگذارد. اما آنچه مهم است شیوه دستیابی به آن و فرآیندی است که برای رسیدن به این هدف طی میشود. بدین منظور این پژوهش با هدف تحلیل نقش و فرایند برنامهریزی راهبردی برای دستیابی به افزایش کیفیت زندگی صورت گرفته است. پس از مرور ادبیات موضوع و آشنایی با مفاهیم برنامهریزی راهبردی و کیفیت زندگی و جایگاه این انگاشت در چارچوب نظام برنامهریزی تجارب برنامهریزی مبتنی بر ارتقاء کیفیت زندگی بررسی و سنجه ها و معیارهای آن تعیین میگردد. بررسی مدل های برنامهریزی راهبردی کمک کرده تا مدل قابل استفاده برای برنامهریزی راهبردی که در جهت افزایش توسعه پایدار و دستیابی به بهبود کیفیت زندگی شهری باشد معرفی گردد.نتایج حاکی از آن است که پیاده سازی سنجه ها و معیارهای کیفیت زندگی در فرایند مدل برنامهریزی دیوید می تواند در کنار عوامل مدیریتی ما را در رسیدن به توسعه پایدار شهری کمک نماید

کلیدواژه ها:

برنامهریزی راهبردی ، کیفیت زندگی ، توسعه پایدار ، مدیریت شهری ، مدل برنامهریزی دیوید