بررسی و تحلیل سیر تکوینی برنامهریزی در ایران با تاکید بر برنامهریزی شهری

برنامهریزی و شهرسازی به صورت حرفهای و علمی چهار دهه است که در ایران در حال انجام است. بنابراین ضرورت دارد تا برنامه- های تهیه شده در طول این چهار دهه مورد تحلیل واقع شده تا نسبت به نقاط قوتوضعفهای برنامهریزی در ایران آگاهی بیشتری پیدا کرد تا از برنامهریزیهای بهتری در آینده استفاده کرد .در این مقاله برنامهریزی در ایران به طور اعم و برنامه و طرحهای تهیه شده مرتبط با شهر ها به طور اخص با رویکردی تکوینی در نظام برنامهریزی کشور مورد بررسی قرار گرفته شده است. بدین ترتیب هدف از این پژوهش تحلیل روند برنامهریزی شهری در ایران است که با دیدی نقادانه دنبال میگردد. از نظر روشناسی این پژوهش بر اساس هدف از نوع کاربردی و براساس ماهیت از نوع در swot توصیفی– موردی و تحلیلی است. از روش مطالعات کتابخانهای و اسنادی به منظور جمع آوری اطلاعات و مدل تحلیلی تحلیل اطلاعات به صورت توصیفی استفاده شده است. از نتایج آن می توان به، نبود ساختار سلسله مراتبی در نظام برنامهریزی و تصمیم سازی و تصمیمگیری کشور از سطوح کلان تا خرد، نبود بانکهای اطلاعاتی متناسب با هر سطح برنامهریزی، ضعف در نظام برنامهریزی، نبود مدیریت واحد شهری، وجود مدیریت بخشی با نگرش اقتصادی، ضعف در مشارکت مردم و سنجش نیازها و توجه به خواستههای آنها، کمبود منابع مالی ،عدم ثبات اقتصادی و مدیریتی در کشور و ... اشاره نمود

کلیدواژه ها:

نظام برنامه ریزی ، مدیریت واحد شهری ، تصمیم سازی ، تصمیم گیری