بررسی معماری زمینه گرا از منظر بوم گرایی

زمینه گرایی یکی از دیدگاه های رایج شهرسازی است. معماری زمینه گرا نه تاکید بر تقلید دارد و نه مانع نوآوری است. پیام آن توجهبه محیط کالبدی پیرامون اثر معماری است. این امر می تواند هم برای خود اثر معماری وهم برای زمینه عاملی مثبت و تقویت کنندهباشد.با تعریف و تحلیل معماری زمینه گرا به این نکته خواهیم رسید که بوم گرایی وجه تشابه بسیاری با معماری زمینه گرا دارد که بااستفاده از این امر می توان حتی بوم گرایی و معماری بومی را بخشی از زمینه و معماری زمینه گرا دانست. در معماری زمینه گرا هربنایی بر اساس زمینه های فرهنگی، اجتماعی- تاریخی و کالبدی،اقلیمی و شرایط خاص آن سایت و ساختمان در نتیجه طراحی و اجرامی گردد و ساختمان عضوی همخوان و هماهنگ در مسیر خود خواهد بود. هدف این مقاله، بررسی وجود معماری زمینه گرا از دید بومگرایی می باشد. بوم در زمینه ی معماری عامل اصلی شکل گیری معماری می باشد.این مقاله با روش کتابخانه ای و با مطالعه کیفی وروش تحقیق توصیفی صورت پذیرفته و ابزار گردآوری داده ها مشاهدات عینی، مطالعه منابع مکتوب و اسناد و مدارک می باشد. درنهایت می توان گفت که معماری زمینه گرا به ضرورت توجه به اقلیم اثر معماری تاکید دارد و بر این باور است که توازن میان معماریو محیط می تواند هم برای خود موثر و هم برای زمینه عاملی موثر و تقویت کننده باشد

کلیدواژه ها:

معماری ، زمینه گرا ، بوم گرایی ، محیط کالبدی ، اقلیم