گونه های مقاوم به خشکی پیاز شهر مراغه در استان آذربایجان شرقی

در این پژوهش اثر حساسیت به خشکی پیاز خوراکی در رقم های شهرهای مختلف آذربایجان شرقی مورد مطالعه قرار گرفت.در این آزمایش، 20 مورفوتیپ توده های بومی مورد کشت مناطق آذربایجان شرقی (قرمز آذرشهر 8 مورفوتیپ)، خراسانرضوی (قرمز نیشابور 2 مورفوتیپ)، زنجان (قولی قصه 5 مورفوتیپ) و کرج (قرمز ری 5 مورفوتیپ) جمعآوری شده و در قالبطرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دو آزمایش جداگانه مورد یررسی قرار گرفتند همزمان با عملیات آماده سازیزمین، نمونه خاک مرتب برداشت و پس از تجزیه، براساس آزمون خاک، کودهای K,P,N، بر اساس فرمول کودی (120، 90، 180 کیلو گرم در هکتار) در هر مزرعه آزمایشی با خاک مخلوط شدند. کود نیتروژن نیز بعد از سبز شدن به فواصل یک ماه به واحدهای آزمایشی داده شد. هر واحد آزمایشی شامل پنج ردیف به طول سه متر با فاصله ردیف 30 سانتیمتر و فاصله دو بوته8-10 سانتیمتر بود. مبارزه با علفهای هرز و آفات بسته به نیاز انجام شد. از هر کرت و در هر تکرار، 15 بوته از گیاهان رقابتکننده به صورت تصادفی انتخاب و با اسپری علامت گذاری شد و کلیه صفات مورد نظر شامل تعداد برگ، طول برگ (ارتفاعبوته)، تعداد پوسته بیرونی بعد از کیورینگ، قطر گردن پیاز، قطر پیاز، طول پیاز، تعداد لیه خوردنی، ماده خشک اندازه گیریشدند و عملکرد سوخ در کل کرت اندازه گیری و در واحد هکتار مورد تجزیه و تحلیل قرار گفت. نتایج بدست آمده نشان دادکه بین بلوک ها از نظر اکثر صفات مورد مطالعه اختلاف معنی داری وجود دارد که موثر بودن بلوک بندی را با توجه به موقعیتآنها نشان می دهد. تجزیه واریانس داده ها همچنین نشان داد که بین مورفوتیپ های مورد مطالعه از لحاظ تمام صفات موردبررسی بجز تعداد لیه خوردنی، اختلاف معنی داری (در سطح 1% یا 5%) وجود دارد. وجود چنین ختلف معنی داری بینصفات حاکی از وجود تنوع ژنتیکی بین مورفوتیپ های مورد مطالعه می باشد که این امر می تواند کارایی انتخاب جهت اصلاحاین صفات را افزایش دهد. تعداد پوسته با طول برگ و طول سوخ با تعداد پوسته نیز همبستگی بسیار معنی داری نشان دادند.