معماری مردم گرا ، نقش معماری در آرامش روانی انسان

نگاه به مقوله معماری جدا از نگرش فرد ( طراح و مخاطب ) نسبت به هستی نیست . معماری مردم گرا اشاره به این باور است که انسان به مثابه استفاده کننده از محیط ساخته شده ، محور عمل طراحی است . این معنا در مقابل دیدگاهی در عرصه معماریاست که در آن اساسا فردیت و جنبه های زیبایی شناسی فرمی بر دیگر موارد ارجحیت دارد . معماری مردم گرا از یکسو باماهیت انسان ؛ و در نتیجه با نیازهای او ؛ و از سوی دیگر با نحوه ارضاء آن که با فرهنگ و تجربیات افراد و گروه ها و جوامع ربطمی یابد ، قابل تبیین است. اساسا ایجاد احساسات خوشایند و بدنبال آن فراهم نمودن زمینه های آرامش در کاربران محیط های ساخته شده بستگی داردبه میزان حس تعلق آنان نسبت محیط مورد استفاده . همچنین ایجاد و افزایش حس تعلق بستگی دارد به ارضاء نیازهایفیزیولوژیکی ؛ امنیت ؛ احترام و زیبایی شناختی . این تحقیق در پی تبیین رابطه فوق الذکر به بیان نیازهای بنیادی انسان وچگونگی امکان پاسخ محیط های کالبدی به نیازهای مذکور است . در نتیجه فراهم نمودن آسایش فیزیکی و ایجاد احساسامنیت روانشناختی و نیز احراز هویت و همچنین برخورداری از جنبه های زیبایی شناختی را در گرو همسویی محیط فیزیکی باشرایط جغرافیایی و نیز تطابق قرارگاه های رفتار با الگوهای جاری رفتار در محیط . تامین خلوت از طریق راه کارهای مربوط بهقلمروپایی و فراهم نمودن شرایط کالبدی برای شخصی سازی فضاها ؛ استفاده از نمادها و نشانه های آشنا به فرهنگ و هنر بومیبه منظور احراز هویت ؛ و نیز ارائه راه کار های تازه و خلاق در پاسخ به نیاز های زیبایی شناختی به عنوان یافته های تحقیق ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

معماری مردم گرا ، امنیت ، تعلق ، احترام ، زیبایی ، آرامش روانی