بررسی امکان کنترل شیمیایی قارچ Paecillomyces variotii عامل بیماری سرخشکیدگی درختان پسته با استفاده از سموم شیمیایی

سرخشکیدگی درختان پسته یک بیماری جدی در مناطق پسته کاری کشور می باشد که اکثر ارقام پسته که تحت تاثیر استرس های زنده و غیر زنده قرار می گیرند، به آن مبتلا می گردند. به طور کلی این بیماری در سال هایی که شرایط آب و هوایی و هم چنین محیطی مناسب برای رشد درختان پسته وجود نداشته باشد از شدت بیشتری برخوردار می باشد . در این راستا و با توجه به اهمیت این بیماری سعی گردید تا کاربرد روش های شیمیایی بر روی عامل این بیماری در شرایط آزمایشگاهی و هم چنین روی سرشاخه های درختان پسته (به عنوان یک روش قابل اعتماد برای کاربرد های باغی) مورد تحقیق قرار گیرد. مبارزه شیمیایی با عامل بیمارگر با استفاده ازهفت نوع قارچ کش بنومیل، ارتیوا، اکسی کلرور مس، مانکوزب، الیت، تیلت و رورال تی اس ، در شرایط آزمایشگاهی بر روی محیط کشت PDA ، با دوزهای مختلف 5، 10، 25، 50ppm قارچ کش های مذکور، با محیط های کشت مخلوط و پس از انعقاد، بر روی آن ها قارچ Paecilomyces کشت و پس از قرار دادن آن ها در داخل دستگاه انکوباتور به مدت یک هفته، اقدام به ارزیابی عملکرد سموم مذکور در چگونگی، جلوگیری از رشد قارچ بیمارگر گردید. قارچ کش های بنومیل و رورال تی اس ، بیشترین تأثیر را در بازدارندگی و کاهش رشد عامل بیماری زا داشتند. در آزمون مقایسه میانگین تاثیر قارچ کش های مختلف در پیشگیری از شانکر (به روش عمودی) بر روی سر شاخه های آلوده شده به قارچ بیمارگر، مشخص گردید قارچ کش ارتیوا و الیت بیشترین تاثیر را بر بیمارگر دارند و در همین آزمون و به روش افقی قارچ کش بنومیل بیشترین تاثیر را بر بیمارگر و کاهش طول شانکر را داشت.

کلیدواژه ها:

مبارزه شیمیایی ، قارچ کش ، سرخشکیدگی درختان پسته