بررسی رابطه ناگویی هیجانی با طرحواره های ناسازگاراولیه دردانشجویان دانشگاه تبریز

ناگویی هیجانی مشکلی است که هم در سطح هیجانی و هم در سطح کارکرد شناختی خود را نشان می دهد و بصورت ناتوانی یا نقص در توضیح یا شناخت هیجان ها شناخته می شود.هدف: در این پژوهش رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه و اختلالناگویی هیجانی در یک نمونه دانشجویی موردبررسی قرار گرفت. رل : روش تحقیق پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی می باشد. نمونه ای به حجم 220 نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه تبریز به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. و پرسشنامه های ناگویی هیجانی تورنتو ) TAS-20 (، و طرحواره های ناسازگار یانگ فرم کوتاه) YSQ-SF ( در مورد آنها اجرا گردید. داده ها با استفاده ازآزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون همزمان موردتحلیل قرار گرفت. یافته ها:نتایج تحلیل نشان داد که از بین مولفه های طرحواره های ناسازگار اولیه، قطع ارتباط و طرد، عملکرد و خودگردانی مختل، محدودیتهای مختل، دیگر جهت مندی و گوش بزنگی بیش از حد، رابطه مثبت معنی داری با ناگویی هیجانی دارد همچنین یافته های تحلیل رگرسیون نشان می دهد که حوزه های خودگردانی و عملکرد مختل و گوش به زنگی بیش از حد، پیش بینی کننده های ناگویی هیجانی می باشند. نتیجه: توجه به طرحواره های ناسازگار اولیه در پیش بینی و درمان افراد دارای ناگویی هیجانی ضروری می باشد

کلیدواژه ها:

ناگویی هیجانی ، طرحواره های ناسازگار اولیه ، دانشجویان