نقش سرمایهی روانشناختی در کاهش سکوت سازمانی دبیران مدارس شهر خرمآباد

در یک سازمان کارکنان منبع و عامل اصلی تغییر، یادگیری و نوآوری بوده و به عنوان عامل موفقیت و بهرهوری سازمانی محسوب میشوند. هدف از این پژوهش بررسی نقش سرمایهی روانشناختی درکاهش سکوت سازمانی دبیران میباشد. روش تحقیق از نظر شیوهی گردآوری اطلاعات توصیفی)همبستگی( و از نظر هدف کاربردی بوده است. جامعهی آماری پژوهش شامل کلیهی دبیران مدارس دورهی متوسطهی دوم شهر خرمآباد میباشد که تعداد آنها بالغ بر 5511 نفر بودهاست. حجم نمونه بر اساس جدول کرجسی و مورگان 821 نفر تعیین و با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی طبقهای انتخاب شدهاند. ابزار گردآوری دادهها، پرسشنامهی سکوت سازمانی ونداین و همکاران، 8552 و پرسشنامهی سرمایهی روانشناختی لوتانس و آولیو، 855 در مقیاس پنج درجهای لیکرت بوده است. جهت تعیین پایایی پرسشنامه ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب برای پایایی سکوت سازمانی0/85 و برای سرمایه روانشناختی 0/86 موردمحاسبه قرارگرفت داده های گردآوری شده به کمک نرمافزار آماری 18 SPSS و با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج به دست آمده نشان داد بین سرمایهی روانشناختی و سکوت سازمانی رابطهی منفی و معنادار ) 55 P< ( وجود دارد. بین مؤلفههای سرمایهی روانشناختی، خودکارآمدی، امیدواری و خوشبینی به غیر از تابآوری با سکوت سامانی رابطهی منفی و معنادار وجود دارد به طوری که با افزایش سرمایهی روانشناختی سکوت سازمانی کاهش مییابد و با افزایش خودکارآمدی، خوشبینی و امیدواری سکوت سازمانی کم میشود. بین تابآوری و سکوت سازمانی رابطه وجود دارد اما معنادار ) 51 P ( نیست.

کلیدواژه ها:

سرمایهی روانشناختی ، سکوت سازمانی ، دب