مقایسه فشار روانی در کارکنان روز کار و نوبت کار در بیمارستان منطقه ای پیامبراعظم (ص) شهر زاهدان

مقدمه: یکی از عوامل فشار روانی در کارکنان، فشار روانی ناشی از نوبت کاری در کارکنان می باشد. بنابراین شناخت روحیه کارکنان و کوشش صمیمانه همراه با برنامه ریزی موثر به منظور ایجاد شرایط روحی و روانی مناسب در محیط کار می تواندعاملی موثر در افزایش فکر، انرژی و عواطف کارکنان گشته و موجب تغییرات کیفی در سازمان گردد. هدف این پژوهش مقایسه فشار روانی در کارکنان روزکار و نوبت کار بود.مواد و روش ها: روش تحقیق توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان روزکار و نوبت کار در بیمارستان - منطقه ای پیامبر اعظم (ص) زاهدان به تعداد 052 نفر بود، از این جامعه حجمی به اندازه 250 شاغل روزکار و نوبت کار به شیوه تصادفی طبقه بندی شده به عنوان نمونه انتخاب شد، آنان پرسشنامه محقق ساخته را که پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ0/89 به دست آمد را تکمیل کردند، و داده ها با استفاده از آزمون t مستقل تجزیه و تحلیل شدند یافته ها: نتایج نشان داد که در سطح معناداری 0/5 میزان فشار روانی ناشی ازمشکلات خانوادگی برای کارکنان روزکار بیشتر از کارکنان نوبت کار است و همچنین میزان فشار روانی ناشی از شغل برای کارکنان روزکار بیشتر از کارکنان نوبت کار است و نهایتا میزان فشار روانی ناشی از خطرات بهداشتی در کارکنان روزکار بیشتر از کارکنان نوبت کاراست.

کلیدواژه ها:

فشار روانی ، فشارشغل ، مشکلات خانوادگی ، خطرات