اثر بخشی آموزش مهارت حل مساله و تفکر خلاق بر میزان شادکامی دانش آموزان پسر سال اول دوره متوسطه شهرستان اسلامشهر

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت حل مساله و تفکر خلاق بر میزان شادکامی دانش آموزان پسرسال اول دوره متوسطه شهرستان اسلامشهر انجام شده است. روش: پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. از بین دانش آموزان سال اول دوره متوسطه شهرستان اسلامشهر نمونه ای شامل 54 دانش آموز در گروه های آزمایش 1 و 2 و گروه کنترل به روش تصادفی چند مرحله ای گمارش شد. پرسشنامه شادکامی آکسفورد در مورد گروه ها )گروه آزمایش 1 و 2 و گروه کنترل( اجرا و آموزش مهارت حل مساله به اعضای گروه آزمایش 1و آموزش مهارت تفکر خلاق به اعضای گروه آزمایش 2 به تفکیک در طی 11 جلسه1/5 ساعت ارائه شد. پس از پایان جلسات، مجدداً پرسشنامه شادکامی آکسفورد در مورد گروه ها )آزمایش 1 و 2 و گروه کنترل( انجام گرفت. یافته ها: نتایج این تحلیل با اطمینان 54 نشان داد که آموزش مهارت حل مساله باعث افزایش شادکامی دانش آموزان پسر سال اول دوره متوسطه شده است و با اطمینان 55 ٪ می توان ادعا کرد که آموزش مهارت تفکر خلاق باعث افزایش شادکامیدانش آموزان پسر سال اول دوره متوسطه شده است. همچنین یافته ها نشان داد که بین میزان شادکامی افرادی که تحت آموزش مهارت حل مساله بوده اند و افرادی که تحت آموزش تفکر خلاق بوده اند تفاوت معناداری وجود ندارد. نتیجه گیری:به نظرمی رسد آموزش مهارت حل مساله به عنوان یک روش درمانی برای برخورد مؤثر با موقعیت های پرفشار روانی و آموزش مهارت تفکرخلاق به دلیل دارا بودن تفکر واگرا، پشتکار و تنوع علایق می توانند به افراد کمک نمایند تا با استفاده از راه های متفاوت مشکلات خود را حل کرده و این امر موجب احساس رضایت و شادکامی در آنان شود. بنابراین به همان ترتیبی که حل مساله منجر به شادکامی می شود، خلاقیت نیز می تواند همین فرایند را طی کند و شادکامی را در پی داشته باشد

کلیدواژه ها:

شادکامی ، حل مساله ، تفکر خلاق