تحلیل و بررسی اشارات طب روحانی در مثنوی معنوی
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,058
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ASIBCONF01_423
تاریخ نمایه سازی: 16 اسفند 1394
چکیده مقاله:
حفظ سلامت جسم و روح از دغدغههای اساسی اندیشمندان بشری از جمله علمای اخلاق و روانشناسان و عرفا است. هدف و غایت رواندرمانی و اخلاق، شناخت روان انسان، پاکسازی باطن از رذایل اخلاقی، نشان دادن راه رشد و پرورش انسان، رساندن وی به فضایل و کمالات اخلاقی و سرانجام سوق دادن او به سعادت و کمال نهایی است. این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی به بررسی اشارتهای مولوی در مثنوی معنوی به انواع بیماریهای روحی و –راهکارهای درمان آن پرداخته، و به این نتیجه رسیده است که از میان متفکران جهان اسلام، مولوی در مقام عارفی واصل که دغدغه اصلی او هدایت و کمال انسانی است در آثار خود بویژه،در مثنوی شریف به مسائل بهداشت روان و جسم اهتمام ویژهای نشان داده است. در نگرش وی، انسان به جهت دارا بودن دو بعد روحانی و جسمانی، برای سلامت و مصون ماندن از آفات،نیاز به طبیب جسمانی و روحانی دارد، مولوی به طرح بسیاری از بیماریهای روحی روانی و - جسمانی بشر عطف توجه نشان داده، و برای درمان پارهای از این بیماریها از جمله خودبینی، خشم ، حسد، حرص و ... راهکارهایی ارائه کرده است، از مهمترین راهکارها و درمانهای بیماریهای روحی روانی در مثنوی معنوی میتوان به عشق و محبت، ذکر ، خودشناسی، صبر - و ... اشاره کرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
ناصر نیکوبخت
استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت مدرس
حسینعلی قبادی
استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت مدرس
مریم کریمی
دانشآموخته کارشناسی ارشد دانشگاه تربیت مدرس
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :