تعمیم یا توسعه منطق سیاه و سفید

منطق کلاسیک بر پایه اصل طرد شق ثالث استوار است برمبنای این اصل ارزش معرفت به یکی از دو حد کاذب یا صادق محدود می شود و هر گزاره صرفا یکی از دو مقدار صفر یا یک را به خود اختصاص میدهد براین اساس دانشمندان از همان ابتدا بنا را بر منطق دو ارزشی گذاشتند و از نردبان آن برای شناخت علم بالا رفتند بدون شک این نردبان برای شناخت برخی مفاهیم ریاضی مبتنی بر معیارهای دو ارزشی نظیر 2=2 یا 2+2=4 که از ارزش صدق قطعی برخوردارند و ینز بیان برخی مفاهیم منطقی نظیر گزاره متناقض P&~P یا قضایای منطقی که به ترتیب ارزشهای صفر و یک را به خود اختصاص می دهند مفید و کارامد است اما ایا در سایر حوزه ها نیز این زبان می تواند برای منطق ارزش معارف بشری استفاده شود.اگر به شان فاعل شناسایی در مسئله شناخت توجه کنیم ایا می توانیم از ارزشهای میانی دو ارزش صفر و یک که تابع میزان علم یا جهل فاعل شناسایی است غفلت کنیم؟