تعیین رابطه بین هوش معنوی با رضایت شغلی در مدیران مدارس شهرستان اندیمشک

هوش معنوی به عنوان عاملی اثرگذار بر رفتار فردی اجتماعی و به تبع آن رفتار سازمانی طی سال های اخیر در ادبیات سازمان و مدیریت مطرح شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تعیین رابطه هوش معنوی و رضایت شغلی سازمانی مدیران انجام گرفته است. بر این اساس ضمن مرور ادبیات نظری متغیرهای مربوط و مقیاس سنجش آنها ، چارچوب کلی مطالعه شکل گرفت. استراتژی این پژوهش از نوع همبستگی ، ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه استاندارد شده رضایت شغلی (martin.j.canon) و هوش معنوی (Smith, 2005) است نتایج تحلیل داده ها که از طریق آزمون همبستگی پیرسون محاسبه شده است حاکی از آن است که از بین ابعاد چهارگانه هوش معنوی تفکر کلی و بعد اعتقادی توانایی مقابله و تعامل با مشکلات، پرداختن به سجایای اخلاقی، خود آگاهی و عش و علاقه دارای بیشترین همبستگی با رضایت شغلی است همچنین فرضیه اصلی پژوهش که به بررسی رابطه بین رضایت شغلی و هوش معنوی می پردازد باقی مانده و بیشترین رابطه همبستگی مزتبط با رابطه هوش معنوی و رضایت شغلی است. به منظور نیل به هدف پژوهش 50 نفر از مدیران مدارس اداره مزبور به صورت تصادفی از روش نمونه گیری طبقه ای نسبی انتخاب و پرسشنامه رضایت شغلی و هوش معنوی را پاسخ گفتند. پس از گردآوری اطلاعات لازم، داده های بدست آمده با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون تحلیل شد نتایج حاصله نشان داد که بین رضایت شغلی و هوش معنوی 0/405 همبستگی وجود دارد که در سطح 0/001