تأثیر هشت هفته تمرین استقامتی و تجویز لیتیوم کلراید بر سطح سرمی عامل نکروز دهنده ی توموری آلفا بر رت های ماده مبتلا به آلزایمر

زمینه و هدف: آلزایمر بیماری تحلیل برنده سلول های عصبی غیر قابل برگشت و تدریجی است، که به تدریج باعث زمین گیر شدن و مرگ بیمار می شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر هشت تمرین استقامتی و تجویز لیتیوم کلراید بر سطح سرمی فاکتور نکروز دهنده توموری آلفا در رت های ماده مبتلا به آلزایمر می باشد. روش بررسی: 70 رأس رت ماده نژاد اسپراگ داولی به طور تصادفی به هفت گروه شامل: (1) کنترل، (2)، شم ، (3) لیتیوم کلراید 20، (4) لیتیوم کلراید 40 ، (5) تمرین استقامتی (6) تمرین استقامتی و لیتیوم کلراید 20، (7) تمرین استقامتی و لیتیوم کلراید 40 تقسیم شدند. طی هشت هفته رتهای گروه 5، 6، 7 روی نوار گردان بدون شیب با سرعت 15 تا 20 متر در دقیقه به مدت 15 تا 30 دقیقه در هر جلسه و پنج جلسه در هفته دویدند. همین طور به گروه های 3و 6 روزانه به میزان 20 میلی گرم بر کیلوگرم وزن حیوان لیتیوم کلراید و به گروه های 4 و 7 روزانه به میزان 40 میلی گرم بر کیلوگرم وزن حیوان لیتیوم کلراید به مدت 14 روز تجویز شد. جهت تجزیه و تحلیل یافته ها از واریانس دو طرفه و تست تعقیبی توکی استفاده شد. یافته ها: یافته های این تحقیق نشان داد که سطح سرمی فاکتور نکروز دهنده توموری آلفا در گروه های تست به طور معنی داری پایین تر از گروه شم بودند (0/05>=p). نتیجه گیری: بر اساس این یافته ها می توان نتیجه گرفت که که تمرین استقامتی، لیتیوم کلراید و اثر تعاملی آنها در رت های ماده مبتلا بهآلزایمر باعث کاهش سطح سرمی فاکتور نکروز دهنده توموری آلفا می شوند.

کلیدواژه ها:

آلزایمر ، تمرین استقامتی ، لیتوم کلراید ، فاکتور نکروز دهنده توموری آلفا