از خاک تا سویدای افلاک با راهیان هفت شهر عشق عطار

عطار نیشابوری از عرفای بزرگ و شعرای برجسته ی قرن ششم و هفتم هجری قمری است که با خلق آثار گرانسنگی، شیوهای تهذیب اخلاق ، تزکیه نفس و ارتقای مراتب وجودی انسان را بر شمرده و نشان داده است یکی از مهمترین آثار وی منطق الطیر است داستانی تمثیلی از سیر و سلوک عارفانه که با زبانی ساده و بی تکلف، ناب ترین افکار عارفانه به رشته ی نظم کشیده شده است . منطق الطیر شرح دردو جنون و شیدایی عطار از دوری و مهجوری ،و آیینه ای تمام نمای از تجلی روح عرفانی اوست . این روایت تمثیلی، سخن از اهتمام جمعی از پرندگان مدعی است که برای رسیدن به آستان سیمرغ پادشاه ، عازم راهی پر خوف و خطر به رهبری هدهد می شوند، لیک در راه هریک به عذرو لابه ای متوسل می شوند و از جمع جدا می مانند . در انتها از آن میان ، تنها سی مرغ به مقصد راه می یابند و سرگشته وحیران جامه فنا و زیور بقا می پوشند و مقبول درگاه سیمرغ می گردند . در این حکایت سیمرغ کنایه از حضرت حق ، هدهد پیر و راهبر، و هر یک از مرغان نماد چیزهایی دیگرند که می تواند کنایه از احوال سالکان طریق باشد، لیکنسی مرغ واصل نمادی از همان عرفای وارسته، اولیا الله و انسانهای کاملی است که مورد عنایت حق واقع شده و دل از دنیا بریده اند و به مقام وحدت دست یافته اند . داستان سی مرغ وتحمل شرایط و شداید تاوصال سیمرغ، داستانی تمثیلی از نظریه وحدت وجود است که عطار از معتقدان و پیشروان آن در ادب فارسی می باشد

کلیدواژه ها:

عرفان و تصوف ، عطار نیشابوری ، شعر تمثیلی ، منطق الطیر ، هفت وادی عشق ، وحدت وجود