ارزیابی درجه فشردگی و گستردگی توسعه شهری از منظر توسعه پایدار (مطالعه موردی: شهر یزد)

با افزایش سریع جمعیت جهان و تمرکز آن در شهرها، حومه گستری و گسترش افقی شهرها با سرعت بالایی گسترش یافت و بحران برنامه ریزی شهری در اکثر نقاط جهان ابعاد گسترده ای به خود گرفت. پارادایم توسعه شهری فشرده برای نیل به پایداری و عدالت اجتماعی و فضایی مطرح کردید. در همین راستا مقاله حاضر درصدد است با روش توصیفی و تحلیل و با استفاده از مقوله تراکم شهری، چگونگی توسعه شهری فشرده و گسترده شهر یزد را تبیین نماید. برابر بررسی های صورت گرفته طی سالهای 1385-1345، مساحت شهر یزد حدود 19 باربر و جمعیت آن 5 برابر افزایش یافته است طی همین سالها تراکم ناخالص جمعیتی شهر از 131/3 نفر به 34/5 نفر در هکتارکاهش یافته است. کاهش شدید تراکم ناخالص جمعیتی و فاصله قابل ملاحظه آن با تراکم خالص جمعیتی (154/6) بیانگر گستردگی بیش از حد شهر و خالی ماندن فضاهای زیاد و غیرفعال سطوح شهری در محدوده شهری یزد است. ناهماهنگی رشد جمعیت شهر با مساحت آن موجب شده زمین به مدت 22 سال با نرخ رشد جمعیتی 2/5 درصد در سال برای جذب جمعیتی در داخل محدوده شهری موجود باشد. این امر باعث ناپایداری شهری در توزیع بهینه خدمات و دسترسی به امکانات زندگی برای ساکنان شهر شده است و موجب گردیده هزینه های زیرساختی و ا تلاف انرژی بالا رود. توسعه پایدار شهری و عدالت اجتماعی زیر سوال قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

تراکم خالص ، تراکم ناخالص ، شهرفشرده ، شهرگسترده ، توسعه پایدار ، شهر یزد