جایگاه انرژی های نو در م عماری (زمین گرمایی)

با شروع انقلاب صنعت و ورود به دوران مافوق صنعتی بشر به پیشرفتهای شگرفی از جنبه های مادی نایل گشته است. لیکن هنر همزیستی با طبیعت و محیط زیست را از دست داده که لزوماً میبایستی نوعی دیگر به فعالیت های مادی و اجتماعی نگریسته شود در این نگرش ارزشهای معنوی محیطی نیز باید در نظر گرفته شوند. از این رو انرژی های نو دارای اهمیت می باشند، که جایگزینی مناسبی برای سوخت های فسیلی، حتی انرژی هسته ای که دارای آلودگی و هزینه های بالاتری هستند می باشد. اگر منحنی تغییرات دمای هوا و دمای زمین در اعماق را در طول یک سال رسم نمائیم مشاهده می شود که هر جه عمق زمین بیشتر شود، میزان تغییرات دمای زمین در طول سال دارای تغییرات کمتری خواهد بود به طوری که از حدود عمق 3 الی 4 متری از سطح زمین تغییرات دما و نوسانات آن در طول یک سال بسیار ناجیز می باشد. این در حالی است که میزان تغییرات دمای هوا دارای نوسانات بسیار زیادی می باشد. این امر بدین معنی است که زمین منبع خوبی برای تأمین گرمایش درماههای سرد سال است و می توان از حرارت زمین برای تأمین گرمایش ساختمانها استفاده نمود و همچنین از آن می توان برای تأمین سرمایش در ماههای گرم سال استفاده بهینه نمود. در این تحقیق با انتخاب انرژی زمین گ رمایی به عنوان یکی از انرژی های تجدید پذیر آن را مورد بررسی قرار داده است. که در مقایسه با انرژی های تجدید ناپذیر به مراتب بهتر، پاک تر و ارزان تر می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، انرژی های نو ، زمین گرمایی ، کاربرد زمین گرمایی