منطقه گرایی در معماری : خوانشی در تاثیر پذیری از منطقه گرایی در معماری و امکان استفاده از آن در برنامه ریزی منطقه ای (نمونه موردی : معماری اصیل منطقه اوامانات کردستان)

منطقه گرایی ،یکی از رویکردهای معماری است که در تعامل با فرهنگ و بستر فرهنگی قرارداشته و بر لزوم توجه به ویژگی های فرهنگی، جغرافیایی، اقلیمی به منطقه خاص تأکید می کند.این خصوصیات در نهایت ،به معماری حال وهوا بخشیده و حس م کان را در مواجه با فضاها تقویت می کنند منطقه گرایی پس از ظهور مدرنیزم چالش های فراوانی را در خصوص تعامل یا تقابل معماری مدرن وهویت های فرهنگی منطقه ای بیش روی تئوریهای نوین معماری قرار داد که حاصل آن تحول ودگرگونی درنوع نگرش به منطقه گرایی در چارچوب واژگانی نظیر منطقه گرایی مدرن یا منطقه گرایی انتقادی است. هدف ما در این پژوهش تبیین منطقه گرایی از طریق تعریف واژگان کلیدی این حوزه صورت می گیرد. سپس با استفاده از تبیین این واژه منظور از منطقه گرایی روشن تر خواهد شد. روش تحقیق در این پژوهش براساس تحلیلی- توصیفی می باشد.

کلیدواژه ها:

منطقه گرایی ، برنامه ریزی منطقه ای ، حس مکان ، قوم گرایی ، فرهنگ