یخچال سنتی مصداقی از پایداری در معماری بومی و سنتی ایرانی

معماری سنتی ایران از این دیدگاه واجد اهمیت میتواند باشد که در بکارگیری شیوه های گوناگون استفاده بهینه از انرژی و بهره برداری اکولوژیک از آن و خصوصاً کاربرد انرژیهای پایدار و بی زیان بی نظیر است. پایداری در معماری یکی از مسائل مهم دهه های اخیر محسوب گردیده و این مقوله همواره با انرژی، اقلیم و اکولوژی عجین بوده است.یکی از شاخه های معماری پایدار، معماری همساز با اقلیم است که معماری بومی ایران به خوبی توانسته در اقلیم های متفاوت به فراخور نیاز و با عناصر ابداعی مختلف و مختص به آن محیط ، خون پایداری را به رگ های خشکیده آن حوزه وارد نماید، یکی از این عناصر پایداری محیطی در معماری بومی ایران یخچال های سنتی است، این عنصر کارکردی به عنوان یکی از ابداعات معماران ایرانی، توانسته بود که بسیاری از مشکلات تأمین اب گوارا در تابستان ها را برای ساکنان مناطق مختلف قابل تحمل نماید. اینپژوهش که حاصل مطالعات کتابخانه ای و میدانی است ، به صورت تحلیلی – توصیفی ابتدا به تشریح معنای پایداری و اصول آن در معماری سنتی ایران پرداخته و در ادامه به توصیف یخچال سنتی و عملکردهای آن به عنوان یک عنصر کارکردی در معماری پایدار سنتی ایران میپردازد و با نتایج بنیادی در صدد معرفی یکی از شاهکارهای معماری پایدار و همساز با اقلیم در ایران است و اینکه چگونه میتوان امروزه از این شاهکار ایرانی جهت پیشبرد اهداف پایداری در معماری استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

پایداری ، یخچال سنتی ، معماری بومی ، سنتی ، اقلیم