جایگاه پایداری در معماری بومی با رویکرد فرهنگ

اهمیت و لزوم توجه به فرهنگ یکی از راههای پیشرفت جامعه بشری محسوب می گردد . هنگامی که سخن از شهر به میان می آید، در واقع صحبت از مکانی است که بالاترین حد از تمرکز قدرت و فرهنگ یک اجتماع را در خود جای داده است؛ مکان تبلور وسیع ترین شبکه های ارتباط اجتماعی، جایی که تعلق به آن و اهل آن بودن،نوعی هویت شناختی برای فرد به ارمغان می آورد . شهر به مثابه تبلور آیین و اندیشه جامعه، نمی تواند در تمدن های مختلف یکسان پدید آید . گوناگونی شهرها در تاریخ و جغرافیای جهان، بیش از هر چیز معلول این تفاوت است. . معماری بومی زمینه ای بر اهمیت دهی بر ارزشهای فرهنگی و اجتماعی هر جامعه ای میشود که بایدبرای جهانی شدن هرجامعه و ملتی بازشناسی ارزشهای معماری و فرهنگ آن جامعه برای دستیابی به اهداف بلند مدت آرمانی هر ملتی از مبنای معماری بومی آن جامعه شروع میشود، استمرار استفاده جامعه از آن بستری برای جهانی شدن سبک معماری بومی آن جامعه میگردد و علاوه بر آن معماری بومی جذابیت و زیبایی ارمغانمی آورد . نوشتار حاضر به معرفی جایگاه پایداری در معماری سنتی با محوریت فرهنگ میپردازد و در پی افزایش پایداری ارزشهای بومی معماری و تداوم استفاده از آنها در جهت جهانی شدن را، به ما روشن می سازد. نتایج حاصل بیانگر این است، که حفظ و تلفیق ارزشهای معماری بومی ، بیانگر راز پیوستگی انسانها به تاریخ ومحیط کالبدی خود و در پی آن موجب پایداری در هر زبان و فرهنگی میباشد . روش تحقیق حاضر به شیوه توصیفی تحلیل و ابزار گردآوری اطلاعات آن به صورت مطالعات کتابخانه ای می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری سنتی ، پایداری ، فرهنگ ، شهر ، معماری بومی