بررسی جایگاه مصالح و ویژگی های هندسی قوس مولد در پایداری تاق

یکی از عناصر مهم معماری پوشش ها می باشند. پوشش ها در مناطق عمده کشور به دلیل عدم وجود چوب به فرم ازگ (منحنی شکل) اجرا می شدند که این محدودیت سبب پدید آمدن قوس های گوناگونی در ساخت بناهای سنتی شده است. شناخت فرم تاق ها می تواند جنبه هایی از توانمندی معماران گذشته ایران را آشکار سازد که سعی می کردند تاق ها را در راستای رسیدن به معماری پایدار طراحی و اجرا کنند. معماری ای که از یک سو هماهنگ با اقلیم، ساخت گاه و مصالح بوم آورد باشد؛ از سویی دیگر بتواند نیازهای ساکنان را برآورده کند. نوع مصالح و ویژگی های هندسی قوس به کار رفته از مهمترین عوامل تأثیر گذار در پایداری تاق هستند. بیشتر پژوهش ها در این زمینه ایستایی قوس ها را مورد بررسی قرار داده است. حال این مقاله بر آن است تا تأثیر مصالح و ویژگی های هندسه قوس را در پایداری تاق تحلیل کند. برای دست یابی به این هدف، با آنالیز ویژگی های هندسه قوس در ا بعاد و شکل های مختلف با مصالح گوناگون، تأثیر آن در پایداری تاق سنجیده می شود. در این مقاله پس از پیاده سازی قوس های مولد تاق ها، آنها در نرم افزارهای طراحی به دقت ترسیم و سپس در نرم افزارهای آنالیز پایداری مورد تحلیل قرار گرفت. با بررسی و آنالیزهای انجام شده تأثیر ویژگی های هندسی و مصالح همجون ضخامت پا کار قوس، نوع مصالح به کار رفته در پایداری تاق ها به خوبی آشکار شد.

کلیدواژه ها:

پایداری ، قوس های مولد ، معماری پایدار ، هندسه و فرم