پایداری زیست محیطی در فضاهای شهری

در فرایند طراحی فضاهای شهری ایران، رویکرد اقلیمی (زیست محیطی)، مورد غفلت واقع شده است و شهرهای ما با آثار اجتماعی و زیست محیطی توسعه شهری سریع در دهه های گذشته مواجه هستند. بی اعتنایی به بستر طبیعی شهردر مقیاس کلان آثار جبران ناپذیری بر زندگی ما داشته است و زندگی شهری ما همچنان به طور روز افزون آثار نامطلوبی بر بستر طبیعی وارد می کند. البته مسایل کلان محیط زیست شهری، در سال های اخیر به طور جدی مورد توجه سیاست گذاران، برنامه ریزان و مدیران شهری قرار گرفته است، اما مسائل زیست محیطی در مقیاس خرد نظیر برنامه ریزی و طراحی فضاهای شهری هنوز موضوعی فرعی تلقی می شود و اهمیت آن حتی در عرصه های علمی مانند تحقیقات محیط زیست و توسعه پایدار ناشناخته مانده است. در این راستا هدف این پژوهش معرفی و تبیین پایداری زیست محیطی در فضاهای شهری و معماری پایدار در نظر گرفته شده است. شیوه پژوهش در این مقاله مطالعه اسنادی و تحلیل محتوایی می باشد. بر اساس تحقیقات و بررسی های انجام شده ملاحظه می گردد که مداخلات انجام یافته در شهرهای معاصر که به استناد طرح ها و برنامه های جامع صورت گرفته است به دلیل عدم پاسخگویی به تمام نیازهای انسانی کارایی لازم را برای بهبود شرایط زیست محیطی از دست داده اند و شهرهای زیبای ایرانی با چشم اندازهای طبیعی، در معرض زوال هستند. در چنین شرایطی، اتخاذ راهبرد های نوین در مقیاس خرد و کلان ضروری است. در دیدگاه طراحی شهری پایدار، آسایش ساکنان یکی از محورهای اصلی طراحی است. طراحی شهری و مشخصات خرد اقلیم محلات شهری نقش مهمی در پایداری محیط زیست و تامین نیازهای پایدار بهره وران است.

کلیدواژه ها:

پایداری زیست محیطی ، توسعه پایدار ، فضاهای شهری ، معماری پایدار