برج های فیلوتاکتیک گامی به سوی ارزش های معماری مسکن اسلامی با رویکرد توسعه پایدار در شهر های معاصر

رشد شتابان جمعیت در شهرهای بزرگ و به تبع آن نیاز به مسکن در سطح وسیع ، از یک سو و نیز جلوگیری از گسترش افقی شهرها از سوی دیگر ، احداث ساختمانهای بلند مرتبه را بعنوان راه حلی جهت مسئله زمین ضروری ساخته است. به مانند هر راه حل دیگری، این راه حل دارای تبعات و آثار منفی نیز بوده و مشکلات تازه ای را برایشهروندان پدید آورده، که از آن جمله می توان به افزایش ازدحام و تراکم، افزایش آلودگی های زیست محیطی، کاهش دسترسی شهروندان به هوای آزاد و نور خورشید و افزایش مزاحمت های شهری اشاره کرد. همچنین این رویکرد باعث از بین رفتن ویژگی های ارزنده معماری اسلامی و ایرانی شده است که در طی قرن ها سبک و شیوهصحیح زندگی را با خود همراه کرده بود. از جمله این ویژگی ها می توان به حیاط و فضای باز برای هر خانه و همچنین بهره مندی کامل واحد ها از نور طبیعی اشاره کرد. علم معماری و شهرسازی در قرن حاضر با بازگشت به طبیعت در پی یافتن پاسخی جهت این مسئله است که چگونه می توان یک شهر فشرده با تراکم بالا داشت کهدر عین حال زندگی انسانی در آن شهر جاری باشد و مردم در خانه هایشان همانند خانه های گذشته حیاط و باغچه داشته باشند و به لحاظ بهره مندی از نور طبیعی و فضاهای جمعی شرایط مساعدی داشته باشند.در این مقاله سعی شده تا این مهم در قالب یک مسئله مطرح شده و به بررسی پاسخی مناسب برای آن در قالب برج هایفیلو تاکتیک 1 بپردازیم. در این برج ها هر واحد مسکونی حیاط شخصی روباز خودش را دارد. به علاوه می تواند بیشترین میزان نور خورشید را دریافت کند.در پایان به ارزیابی این مدل ارائه شده و بررسی نکات مثبت و منفی آن خواهیم پرداخت.

کلیدواژه ها:

شهر ، برج های فلوتاکتیک ، توسعه پایدار ، خانه