بررسی و تحلیل بهسازی رود دره های تهران در جهت اهداف توسعه پایدار (مطالعه موردی: روددره فرحزاد)

شهر تهران در منطقه مستعدی از لحاظ پتانسیل های طبیعی واقع شده است که نیاز به برنامه ریزی های دقیق در جهت اهداف شهر پایدار در آن احساس می شود. مسیلها و روددره ها از جمله پتانسیل های آن محسوب می شوند که برنامه ریزی مانسبی را طلب می کنند. روددره های شهر تهران که عموماً از شمال به سمت جنوب شهر امتداد می یابند، در سالهای اخیر به دلیل کم آبی و استفاده از مسیل ها و رودها در اراضی شمالی شهر تهران و خشک شدن این مسیل ها، تبدیل به فضاهایی زائد، ناامن و متروکه شده اند. از سویی دیگر نیاز اساسی شهروندان به تفریح و وجود امکانات تفرجگاهی در نزدیکی محلهای سکونت آنها که یکی از زیرساختهای توسعه پایدار شهری محسوب می شوند، باردیگر نگاهها را به سمت روددره ها می کشاند. رود- دره فرحزاد، یکی از رود- دره های تهران است که کار ساماندهی آن از چندسال پیش آغاز شده است. در مقاله پیش رو سعی شده است با نگاهی به یکی از تئوری های ارائه شده در زمینه پایداری و توسعه مناظر سبز شهری، به بررسی و تحلیل بهسازی روددره فرحزاد پرداخته شود. در این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی و با بهره گیری از استنتاجات منطقی نکات ارائه شده در ت ئوری مورد نظر با نتایج حاصل از بهسازی روددره فرحزاد مورد ارزیابی قرار گرفته و به تأثیرات مثبت این پروژه در مناطق اطرا، از جنبه های گوناگون عناصر غیرزنده- زنده و فرهنگی پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

رود دره ، توسعه پایدار ، بهسازی ، دره فرحزاد ، بوستان نهج البلاغه