خرد اقلیم در معماری سنتی خانه های شهر یزد و یافتن الگوی تطبیقی برای معماری جدید با رویکرد پایداری

زمانى که مفهوم اقلیم روشن شود تقسیم بندى اقلیمى به دنبال خواهد آمد. به طور کلی میانگین دراز مدت شرایط متغییر جوى را اقلیم میگویند. واژهی خرداقلیم به مقیاس و شرایطی اشاره دارد که در آن نمی توان تأثیر عناصر سطح را نادیده گرفت. با نزدیک شدن به سطح زمین سرعت باد به طور قابل ملاحظه ای کاهش می یابد. بنابراین دامنه بزرگی از تغییرات در شرایط محیطی نزدیک سطح زمین وجود دارد و کثرت این تغییرات با زمان و ارتفاع باعث میشود خرد اقلیم با آب و هوای چند متر بالاتر بسیار متفاوت باشد. معماریبومی با آنکه در طول تاریخ، دستخوش پدیدههای دگرگون کننده بوده است ولی توانسته هویت ویژه خود را حفظ کند. بطور کلی معماری بومی به محدودهای تعریف شده از یک مکان و سازگاری آن با شرایط محیطی و آب و هوایی تاکید دارد پس میبینیم که معماری بومی به خوبی با شرایط اقلیمی کنار آمده و به زبان دیگر به نوعی معماری پایدار دست یافته است. متاسفانه معماری امروز ایران بدلیل نادیده انگاشتن اهمیت فضای باز با چالش روبرو است. فضاهای باز در جهت پایداری به واسطه تقلید نا آگاهانه از معماری تندیس وار اروپایی به پس مانده و اضافه فضاها تبدیل شدهاند و اهمیت و غنای پیشین خود را ندارند. این نوشتار با در نظر معماری بومی قدیم و معماری جدید به تبیین خرد اقلیم در معماری سنتی خانههای شهر یزد پرداخته و به ارائه پیشنهادات در رابطه با ساخت خرد اقلیم در معماری جدید در راستای پایداری گام نهاده است.

کلیدواژه ها:

خرد اقلیم ، معماری سنتی ، معماری پایدار ، حیاط مرکزی