معیارها و اصول برنام هریزی واحدهای همسایگی و اجتماعات پایدار

محله های مسکونی ساخت و بافت اصلی شهرها را تشکیل می دهند و آینده ی تعادل زندگی اجتماعی در شهرها بستگی به حفظ واحد همسایگی دارد. علی رغم مطرح شدن توسعه پایدار و به دنبل آن اجتماعات محلی پایدار شهرهای مدرن امروز قربانی توسعه شده و از درک روح انسانی بازمانده اند. توجه به مفهوم واحد همسایگی پایدار وباز زنده سازی آن ها بدین معنا نیست که شهرسازی جدید کاملا رو به گذشته داشته باشد، بلکه فقط لازم است به آرامش و ابعاد انسانی توجه شود، این دو خصلت اصلی شهرهای گذشته که شهرهای نوین عاری ازآن هستند.بسیاری از تصمیمات برنامه ریزی و طراحی شهری در مقیاس واحد همسایگی اتفاق می افتند. بر این اساس، وجود اصولی مناسب برای ساختار فضایی محله می تواند به عنوان راهنما برای این تصمیمات ایفای نقش نماید. روش مورد استفاده در این پژوهش توصیفی تحلیلی بوده و هدف از انجام آن، شناسایی اجزاء تشکیل دهنده ساختار فضایی واحد همسایگی و دستیابی به اصول پایدار این ساختار برای برنامه ریزی اجتماعات پایدار است. براساس نتایج حاصل، سازگاری با محیط زیست، هویت، سرزندگی، تعلق خاطر، تعهد و مشارکت، همه شمولی، امنیت، عدالت محوری، سرمایه اجتماعی، دارایی محوربودن، کارامدی و پررونق بودن، توزیع عادلانه خدمات،طراحی خوب، دسترسی مناسب، تراکم مناسب، سازگاری، اختلاط کاربری ها و حمل و نقل پایدار از معیارهای دسترسی به اجتماعات محلی پایدار هستند و هر یک نیز دارای شاخص هایی برای برنامه ریزی اجتماعات محلی پایدارند.

کلیدواژه ها:

پایداری ، واحد همسایگی ، برنامه ریزی واحدهمسایگی ، اجتماعات پایدار