فرآیند طراحی مشارکتی الگویی مناسب در جهت توسعه پایدار شهری

یکى از رسالت هاى مهم معمارى وشهرسازی، ایجاد محیط هاى مناسب و امن برای سکونت شهروندان از طریق طراحى کالبدى این محیط هاست. استفاده از روشهای مشارکتی، در طرح های مداخله در بافت هاى شهری نقش موثری در یافتن مسائل اصلی، اعم از ضعف ها و پتانسیل های این بافت ها برعهده دارد. مشارکت، فرآیندى است که از طریق آن، بهره وران کنترل خود را بر روند برنامه هاى توسعه و تصمیمات و منابعى که مرتبط با برنامه است، با هم تقسیم می کنند. و از طرف دیگر مطابقت طرح های معماری و شهرسازی با نیازهاى ضرورى و عملى ساکنین، میزان مشارکت اهالى و خواست مردم در اجراى پیشنهادات طرح ، از مهمترین معیارهایى است که مى توان بر اساس آن میزان مشارکتی بودن آنها را سنجید. در این مقاله سعی داریم تا با بررسی رویکرد مشارکتی در طرح های معماری و شهرسازی اهمیت و جایگاه آن را در بکارگیری در تهیه طرحهای معماری و شهرسازی برای خلق طرحی در هت توسعه پایدار نشان دهیم . امروزه ضرورت مشارکت شهروندان در بهبود وضعیت کالبدی و اجتماعی شهرها بر کسی پوشیده نیست . تجربیات کشورهای توسعه یافته نشان داده است که مشارکت جوامع و مردم از شرایط ضروری موفقیت بلند مدت پروژه های شهری بوده است.

کلیدواژه ها:

الگوهای طراحی ، طراحی مشارکت گرا ، توسعه پایدار