امکان سنجی ارتباط بین ایستگاه های بالادست و پایین دست یک رودخانه طبیعی در تخمین بار معلق رسوبی با استفاده از روش برنامه ریزی بیان ژن

پیش بینی دقیق پارامترهای موثر در طرح های منابع آب، یکی از مهمترین مباحث تحقیقی مهندسان آب می باشد. از جمله این پارامترهاحجم رسوبات معلق رودخانه است که باعث تغییر در شکل گیری ساختار هندسی و خصوصیات ریخت شناسی رودخانه ها می شود. دراین تحقیق امکان پیش بینی بار معلق رسوبی در ایستگاههای پایین دست یک رودخانه طبیعی با استفاده از داده های ایستگاه هایبالادست و در نتیجه امکان سنجی ارتباط بین ایستگاه ها؛ با استفاده از روش برنامه ریزی بیان ژن مورد ارزیابی قرار گرفته است. بدینمنظور از داده های دبی جریان و بار معلق رسوبی روزانه ی سه ایستگاه از رودخانه هوستونیک واقع در آمریکا جهت ارائه ی مدل هایپیشنهادی استفاده شده است. نتایج به دست آمده از پیش بینی مدل های پیشنهادی نشان داد که استفاده از پارامتر دبی جریان ایستگاهقبل موثرتر از پارامتر ورودی بار معلق و همچنین ترکیب دبی جریان و بار معلق رسوبی ایستگاه های قبل به عنوان ورودی های مدل میباشد. همچنین تاثیر داده های ایستگاه دوم در برآورد بار معلق رسوبی ایستگاه سوم بیشتر از تاثیر داده های ایستگاه اول می باشد.

کلیدواژه ها:

امکان سنجی ارتباط ایستگاه ها ، تخمین بار معلق رسوبی ، برنامه ریزی بیان ژن ، رودخانه هوستونیک