بررسی تجارب برنامه ریزی و سیاست مسکن اجتماعی برای گروه های کم درآمد در سطح جهانی و ملی

مسکن جزء نیازهای اساسی خانوارهای امروزی، نشان دهنده کوچک ترین واحد طرح های برنامه ریزی و یکی از شاخص های عمده ارزیابی توسعه در یک کشور می باشد. مسئله تأمین مسکن گروه های کم درآمد امروزه یکی از مشکلات پیش روی دلوت ها می باشد. در کشور ما همانند سایر کشورهای دنیا، در جهت تأمین نیاز مسکن برای اقشار کم درآمد، سیاست ها و برنامه های مختلف مسکن توسط دولت پیگیری و اجرا شده اند. سیاست مسکن اجتماعی یکی از اقدامات دولتی در راستای تأمین مسکن گروه های کم درآمد شهری می باشد که در ایران از شروع برنامه دوم توسعهاقتصادی- اجتماعی و فرهنگی کشور آغاز و اجرایی شده است. با توجه به وجود معضل تأمین مسکن برای گروه های کم درآمد در کشورهای درحال توسعه و در ایران و از یک طرف تعهد ایران به عنوان یک عضو در سازمان ملل (کنفرانس اسکان بشر) و تعهد به: توجه به حق داشتن مسکن مناسبف تأمین سرپناه به عنوان یک اولویت اجتماعی، ضرورت دارد با بررسی سیاست های مختلف تأمین مسکن در دنیا و تجربیات مسکن اجتماعی به عنوان مهمترین برنامه تأمین مسکن گروه های کم درآمد و الگو برداری مؤثر از آن بتوان راهبردهایی را پیشنهاد داد. تحقیق حاضر با هدف بررسی تجارب مختلف جهانی و ملی در زمینه مسکن اجتماعی و سیاست های اتخاذ شده در عرصه برنامه ریزی مسکن گروه های کم درآمد، نقش سیاست مسکن اجتماعی را در تأمین مسکن گروه های کم درآمد، مشخص می نماید. نوع تحقیق با توجه به هدف کاربردی- توسعه ای و از نظر ماهیت و روش از نوع توصیفی، تحلیلی است. مقایسه تطبیقی حاصل از بررسی سیاست های مسکن اجتماعی در کشورهای مختلف و ایران حاکی از آن است که سیاست و برنامه مسکن اجتماعی در تأمین مسکن گروه های کم درآمد شهری در کشورهای مختلف نقش اساسی داشته است و مسکن اجتماعی در هیچ جای دنیا معنای واحدی نداشته و از کشوری به کشور دیگر متفاوت می باشد.

کلیدواژه ها:

مسکن ، مسکن اجتماعی ، گروه های کم درآمد ، سیاست های مسکن