بررسی تأثیر عناصر اقلیمی در معماری شهری:مطالعه موردی شهرگرمی

شهر گرمی بدلیل واقع شدن در عرض جغرافیایی بالا، شرایط توپوگرافی و سامانه های اقلیمی مؤثر بر منطقه از اقلیم نسبتاسردی برخوردار است. اقلیم و معماری بعنوان علمی نوین جهت بهره برداری بهینه از مواهب طبیعی به منظور صرفه جویی درانرژی و ایجاد آسایش حرارتی مطرح می شود. انجام مطالعات در زمینه اقلیم و آسایش فضاهای مسکونی بخصوص در مناطقسرد که مصرف انرژی ساختمان ها در فصل سرد افزایش می یابد، امکان صرفه جویی انرژی را فراهم می آورد مطالعه اقلیم ومعماری شهر گرمی با ارزیابی مساکن سنتی و نوین به لحاظ سازگاری با اقلیم و همچنین استفاده بیشتر از عناصر اقلیمیجهت ایجاد آسایش می باشد برای دستیابی به اهداف پژوهش از دوره آماری 23 ساله ( 1370 تا 1392 ) ایستگاه گرمی بهرهگرفته و مساکن سنتی و نوین بر پایه روشهای تجربی(نظیرروش زیست اقلیمی شاخص های بیکر ، فشار عصبی ،دمای مؤثر،ماهانی ) در معرض توجه قرار گرفت. نتایج حاصله از بررسی ها نشان می دهد آسایش حرارتی در گرمی طی شبها خیلی کمبوده و تنها در برخی از ماه های سال آسایش حرارتی در روز امکان پذیر می باشد. بر این اساس نیاز به آفتاب خیلی بیشتر ازنیاز به سایه بوده و در اصول طراحی اقلیمی به این اصل پرداخته شده است. بر اساس نتایج بدست آمده از روشهای طراحیاقلیمی مشخص گردید جهت استقرار بهینه ساختمان جنوب شرقی می باشد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی اقلیمی ، منطقه آسایش ، شاخص های بیکر ، فشار عصبی ، دمای مؤثر ، ماهانی ، گرمی