رویکرد عدالت فضایی در سکونتگاه های انسانی

تمرکز توسعه در شهرها با توجه صرف به مفاهیم فیزیکی و کالبدی و غفلت از اهداف اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی در طرحهای شهری و منطقهای و عدم توجه به مناطق پیرامونی، سکونتگاه های انسانی را باچرخه نامطلوبی از عدم تعادلهای اجتماعی - اقتصادی و زیست محیطی روبرو کرده و چالشهای بیسابقهایرا همچون فقر شهری، اسکان غیررسمی، تعارضات فرهنگی، نزول کیفیت زندگی، شکافهای درآمدی، بیعدالتی در توزیع خدمات، عدم تعادلات فضایی در برخورداری از شاخصهای توسعهیافتگی و مواردی از این قبیل را سبب گشته است. در این راستا پژوهش حاضر با هدف نگاهی اجمالی به مقوله عدالت فضایی در سکونت گاه های انسانی تدوین شده است

کلیدواژه ها:

عدالت فضایی ، سکونتگاه های انسانی ، فضاهای شهری ، فضاهای روستایی