تحلیلی بر اثرات ژیومورفیکی گسل تبریز با پردازش دادههای ماهوارهای

گسل تبریز یکی از عناصر ساختمانی بنیادی است که حرکات آن در دورههای زمینشناسی، آثاری را در سیمای مورفوتکتونیکی تبریز بر جای گذاشته است. دادههای ماهوارهای به دلایل داشتن سریهای زمانی، هزینه کم، پوشش زیاد و قابلیت پردازش رقومی میتوانند اطلاعات جامعی از گسلهای فعال در اختیار قرار دهند. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثرات ژیومورفیکی گسل تبریز در محدوده شهر با پردازش رقومی دادههای ماهوارهای انجام شد. دادههای ماهوارهای مهمترین ابزار تحقیق بوده و علاوه بر این از نقشههای زمینشناسی و مشاهدات میدانی منطقه نیز بهرهگیری شده است. برای پردازش رقومی دادههای ماهوارهای از تصاویر چند طیفی سنجندهASTER و نرمافزار 8.ENVI4 استفاده شد. مشاهدات سنجش از دور و میدانی حاکی از آناند که حرکات گسل تبریز باعث تغییراتی در ویژگیهای ژیومورفیکی بخش تبریز شده است. آثار ژیومورفیکی ناشی از گسل تبریز عمدتا بهصورت جهتیافتگی خطی کوههای عینالی، ایجاد پرتگاه گسل، انحراف آبراهه آجیچای، ایجاد پدیده عدسیشکل، پشتههای فشاری، تراسهای رودخانهای و حفر بستر سنگی آبراهه آجیچای نمایان شدهاند. در مجموع، شواهد ژیومورفیکی نشان میدهند که حرکات گسل تبریز در طی فازهای مختلف کوهزایی، بهواسطه سازوکارهای متفاوت موجب تغییر الگوی ژیومورفیکی ناحیهای شده است.

کلیدواژه ها:

گسل تبریز ، اثرات ژیومورفیکی ، دادههای ماهوارهای ، ASTER