معماری بومی به عنوان ابزاری در جهت توسعه معماری پایدار(بابررسی معماری بازارهای حاشیه کویر)

این پژوهش سعی بر آن دارد تا با بررسی پایداری براساس معماری بومی بازارهای حاشیه کویر به حفاظت از معماری بومی به عنوان ابزاری در جهت معماری پایدار بپردازد. در اکثر شهرهای قدیمی حاشیه کویر کشور، بازارهای سنتی، همواره نقش محوری در توسعه اقتصادی شهر را بر عهده داشته اند. در فصول مناسب سال، بسیاری از فعالیتهای مردم درفضاهای باز شهری صورت می گیرد، حال آنکهدر اوقات گرم به ویژه در اقلیم گرم وخشک، مردم از این امکان نمی توانند استفاده کنند .تابش مستقیم آفتاب و دمای شدید هوا باعث می شود که مردم بهر ه ای کمتر از فضاهای شهری ببرند .آنها ترجیح می دهند به درون بناها پناه برده تا به آسایش حرارتی برسند .ازطرفی استفاده از فضاهای داخلی همگام با مصرف بیشتر انرژی است.در این نوشتار سعی بر آن است تا با بررسی پایداری براساس معماری بومی ونمونه موردی (بازار سیرجان)به حفاظت از معماری بومی به عنوان ابزاری در جهت توسعه معماری پایدار ، راهکارهایی در جهت بهبود و احیاء کالبد و کارکرد بازارهای سنتی این منطقه از ایران ارائه شود.روش تحقیق در این پژوهش نوعی روش اسنادی ( تحلیل اسناد بر اساس متون، نقشه ها و تصاویر ) به همراه برداشت میدانی می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، پایداری ، بازارهای سنتی ، معماری حاشیه کویر