بررسی حکمت معماری اسلامی در الگوی سازماندهی شهر زواره بر اساس رابطه شهر و طبیعت

براساس تفکرات و حکمت معماری اسلامی انسان با ساخت و آفرینش خود باید زمینه تحقق ماهیت اصلی و ذات طبیعت و پدیده های طبیعی را به گونه ای وحدت یافته فراهم آورد. بنا بر سخن ملاصدرا معماری به عنوان فضای دربرگیرنده انسان یکی از مهمترین وجوه آفرینش گری انسان است که نتیجه آفرینش انسان در طبیعت به شمار می رود. در این مقاله تلاش نگارنده بر آن بوده است تا براساس اصول حکمت معماری اسلامی، الگوی سازماندهی معماری و بافت شهرزواره از لحاظ رابطه آن با طبیعت بررسی کند. برای دستیابی به آنچه گفته شد، این تحقیق براساس روش توصیفی تحلیلی در دو بخش تنظیم شده است . در بخش اول پس از بررسی نگرش حکمت اسلامی به طبیعت و رابطه آن با معماری و اصول حکمت عملی اسلامی در ایجاد محله های یک شهر و معماری مسکونی آن، دسته بندی شهرها بر اساسقرآن و تفکر اسلامی مورد توجه قرار گرفته شده است. بر اساس این دسته بندی شهرها به سه دسته ی انشایی، استعمار و تکمیل دسته بندی شده اند. در بخش دوم شهر زواره به عنوان شهری تاریخی با معماری اصیل اسلامی، از لحاظمعماری و بافت شهری ورابطه آن با محیط طبیعی مورد بررسی قرار گرفته است و در نهایت پس از بررسی و مقایسه این دو بخش این نتیجه حاصل شده است که شهر زواره از لحاظ حکمت اسلامی در دسته تکمیل قرار گرفته است. این شهر درونگرا با بافت فشرده در اقلیم گرم و خشک قرارگرفته است و نظریه طبیعت گریزی زاهدانه غزالی را میتوان پشتوانه این الگو دانست.

کلیدواژه ها:

حکمت معماری اسلامی ، معماری شهر زواره ، طبیعت ، الگوی طبیعت گریز(تکمیل)