بررسی ایجاد سرزندگی در مسیرهای پیاده شهری (مطالعه موردی : مسیر پیاده خیابان کوهسنگی مشهد)

زندگی شهری امروزه فضاهای منعطفی را می طلبد که بسته به نوع نیاز های متنوع و گاه متضاد در طول شبانه روزبتوان از آنها استفاده کرد. فضاهای عمومی شهری به عنوان مهم ترین عنصر شهری از این انعطاف و قابلیت برخوردارند.امروزه به ویژگی سرزندگی محیط های شهری در مطالعات، تحقیقات و پروژه های طراحی شهری در ایران توجهی جدی نشده است. بیشتر عرصه های عمومی در سطح شهرها، محیط های کسل کننده و غیر جذابی می باشد که هیچ انگیزه ایرا در افراد برای رفتن و ماندن در آنجا بر نمی انگیزند. با بررسی تاریخ شهرسازی ایران می توان دریافت که شهر ها درگذشته از قابلیت پیاده مداری بالایی برخوردار بوده اند. پیاده روی به عنوان اصلی ترین الگوی جابه جایی مردم در داخل کانون های زیستی به دلیل کم هزینه بودن و یا در دسترس بودن آسان برای کلیه اقشار جامعه به شمار می رفته است. براساس مطالعات انجام شده سرزندگی و پویایی از مهم ترین عوامل شکل گیری فضاهای عمومی شهری محسوب می شوند. بر این مبنا با بررسی مفاهیم و تعاریف مختلفی که از سرزندگی ارائه شده تعریف دقیقی از سرزندگی به دست میآید.سپس با مطالعه معیارهای مختلفی که برای حصول به سرزندگی در فضاهای شهری تدوین شده، معیارهای عام ایجادسرزندگی پیشنهاد می گردد.در مرحله بعدی با توجه به مطالعات و عکس برداری و تنظیم پرسش نامهراهکارهایی برای ایجاد سرزندگی در مسیر پیاده خیابان کوهسنگی مشهد ارائه می گردد.به گونه ای که کلیه گروه های اجتماعی بتوانند با آسایش و امنیت از این فضای شهری استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

سرزندگی ، فضای شهری ، مسیر پیاده ، امنیت