بررسی و تحلیل نقش معماری منظر و مولفه های محیطی بر فضاهای شهری به منظور ارتقاء کیفیت تعاملات اجتماعی

صنعتی شدن جوامع موجب کاهش سطح کیفی روابط، تعاملات و گفتمان اجتماعی، بین لایه های مختلف جامعه شدهاست. فضاهای عمومی شهری این امکان را به شهروندان می دهند تا در آن گرد هم آیند. ارتقاء کیفیت فضاهای شهریدر ایجاد حس آسایش و امنیت خاطر و سطح روابط شهروندان تأثیر گذار است. نقش معماری منظر در آفرینش وساماندهی فضاهای جمعی شهری انکارناپذیر است. معماران منظر از طریق بهبود کیفی فضا و ابعاد بصری در ارتقاء روابطو تعاملات اجتماعی تاثیرگذارند. تعامل و سطح مطلوب روابط بین اقشار مختلف یک جامعه در کنار عوامل کالبدی وخصوصا منظرشهری، شهر را به سوی پویایی و پایداری سوق می دهد. پژوهش حاضر به آشنایی با تعاریف مرتبط بافضاهای عمومی شهری، معرفی برخی از نظریات و ارزیابی آنها در عرصه طراحی شهری و بررسی برخی از موثر ترینالگوها در طراحی بهینه ی این فضاها و تاثیرات آن بر افزایش تعاملات اجتماعی مردم شهر می پردازد. قطعاً مولفه هایکیفی محیطی بر شکل گیری فضاهای مطلوب شهری تاثیری «عینی- ذهنی» خواهند داشت. روش تحقیق کاربردی شیوه مطالعه بر حسب روش و ماهیت ، تحقیق توصیفی تحلیلی می باشد وگرد آوری اطلاعات آن برمبنای مطالعه منابعکتابخانه ای بوده و عمده ترین منابع مورد استفاده کتاب ها و مجلات تخصصی، طرح های پژوهشی مرتبط و شبکهجهانی اطلاع رسانی بوده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان دهنده این موضوع است که «معماری منظر» درکنار سایر علوم مربوط به حوزه رفتار و علوم زیست محیطی می تواند در شکل گیری فضاهای باز شهری، با کیفیت مطلوبمحیطی نقش اصلی را ایفا نماید. فضاهایی که علاوه بر آنکه در بهبود سیمای منظر شهری اثر گذارند، در ارتقای تعاملاتاجتماعی ما بین شهروندان و گسترش فضای فرهنگی نیز مؤثر واقع می شوند.

کلیدواژه ها:

معماری منظر ، فضای عمومی ، تعاملات اجتماعی ، مؤلفه های محیطی