بازشناسی نشانه ها در فضاهای معماری شده در راستای هویت بخشی به فضاهای معماری (نمونه موردی: شهر زنجان)

نشانه، عنصری طبیعی یا ساخته دست بشر است که به لحاظ فرم و عملکرد از محیط اطراف خود متمایز است و جهت تولید و افزایش حس مکان و هدایت گری برای مخاطبینش است. تأکیدکردن بر روی این عناصر و تقویت کردن آن ها به عنوان نمود کالبدی ارزش های معنایی و فرهنگی جامعه موجب ارتقای تصویر ذهنی شهروندان و خوانایی فضاهای شهری و معماری می شود. گام اول برای تقویت نشانه های موجود، بازشناسی آن ها در میان سایر عناصر معماری و شهری است. لذا، هدف پژوهش حاضر، دستیابی به معیارهای کالبدی موثر در نشانه شدن یک عنصر در فضاهای معماری و شهری است. یافته های به دست آمده از مبانی نظری و پرسش نامه ای که توسط محققین و افراد عادی پاسخ داده شده است، نشان داد که معیارهای مذکور در دو دسته اصلی «تمایز نسبت به بافت اطراف» و «دلالت مشترک میان مردم جامعه» قرار می گیرند. سپس تمامی موارد ذکرشده را در قالب یک جدول ارائه می دهیم و در گام بعدی با استناد به جدول ارائه شده به بازشناسی مولفه های زمینه ساز تولید نشانه در شهر زنجان می پردازیم.

کلیدواژه ها:

نشانه ، نشانه شناسی ، هویت مندی ، شهر زنجان