ارزیابی تاثیر معماری بومی بر ایجاد حس تعلق و هویت در محلات شهر بابلسر (نمونه موردی محلات جوادیه و امیرمازندرانی)

معماری بومی در واقع معماری خاص یک منطقه ،شهر ویا کشور می باشد که با توجه به شرایط آب و هوایی،آداب و رسوم وغیره می تواند متفاوت باشد. معماری بومی به عنوان شاخه ای از معماری، انعکاسی از سنت هایمنطقه ای بر پایه ی نیازهای ساخت وساز و تأمین مصالح و عملکرد فضاهای ساخته شده ی آنهاست. نیازهایی کهنشأت گرفته ازمولفه هایی چون فرهنگ، محیط و اقتصاد است و درگذشت زمان، نیل به سوی پیشرفت و تکاملداشته است. در معماری بومی عناصر از قبل طراحی شده اند و با قصدی فکر شده و نه صرفاً تصادفی در کنار همچینش شده اند تا ضمن مرتفع نمودن مقاصد عملکردی و زیبایی شناسی، در پی رفع خودکفایی و رفع نیازهابرآیند. از آنجاییکه معماری بومی هر منطقه ای با توجه به تنوع قومی و فرهنگی هر کشور از یک سریشاخصه های خاص آن منطقه برگرفته شده است ، بنابراین باید دانست که توجه ویا عدم توجه به این امر تا چهاندازه می تواند بربروزرفتارها وهنجارها و به وجود آوردن حس تعلق در خاطر شهروندان یک منطقه موثر باشد.هدف از این پژوهش شناخت و بررسی اهمیت تاثیر معماری بومی بر ایجاد حس تعلق و هویت در محلاتمسکونی شهر بابلسر می باشد. در بررسیهای انجام شده در این پژوهش که به روش تحقیق توصیفی – تحلیلیو مطالعه موردی انجام شده است ، تاثیرات معماری بومی را بر روی دو محله از محلات شهرستان بابلسر (محلهجوادیه و محله امیرمازندرانی) مورد بررسی و ارزیابی قرار داده ایم و در انتها مقایسه ی دو محله ی فوق الذکربر اساس معیارهای معماری بومی نشان می دهد، محله ی جوادیه با توجه به بافت قدیمی تر و قدمت طولانی ترخود نسبت به امیرمازندرانی توجه به معماری بومی در آن مشهودتر بوده و در نتیجه حس تعلق به آن بیشتربه نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

معماری ، بومی ، حس تعلق ، محلات مسکونی