فن آوری نوین و تاثیر آن در طراحی معماری معاصر (نمونه موردی: دانشگاه بوعلی و دانشگاه امام صادق)

معماری خود زاییده فن آوری می باشد به این معنی که با علم و تکنولوژی گره خورده و در ارتباط مستقیم با آن می باشد، فن آوری ما در معماری است، معماری همیشه با فن آوری روز همراه بوده است و به نظر می رسد که شاید در بعضی موارد این جامعه است که از فن آوری روز عقب می افتد، بنابراین نمی توان گفت که فن آوری چیزی جدا از معماری است. در این راستا، بنا، ایجاد تعادلی است که در آن معماری قوانین سازه را در مقابل قوه جاذبه قرار می دهد. وظیفه هر سازه به زبان ساده بر پایی و نگهداری از ساختمان است. هدف این پژوهش بررسی و تبیین نقش فن آوری در ایجاد تعامل بین سازه و فضای معماری است چرا که با مطالعات صورت گرفته در این زمینه بهاین مهم دست یافتیم که فن آوری های نوین در طول اعصار و قرون گذشته نقش قابل توجهی در شکل گیری و پیشرفت تفکرات و سبک های معماری داشته است که با بکارگیری فن آوری اصول ساخت انقلاب عظیمی رخ داد و موجب پیوند این دو مولفه گردید به نحوی که سازه به عنوان کلید درنظر گرفته می شود که همواره فضای معماری را به همراه دارد و فضای معماری نیز تشکیل یافته به واسطه ی سازه است. ماهیت روش مورد استفاده در این تحقیق بر مبنای روش ترکیبی و یک پژوهش تحلیلی است. در پایان مطالب به دو سازه ی امروز، که از لحاظ فن آوری و تحلیل سازه ای مورد بررسی قرار می گیرد پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

معماری ، قوانین سازه ، فن آوری ، فضای معماری ، تحلیل سازه ای