الگوهای طراحی منظردرامتدادحاشیه رودخانه های درون شهری (مورد مطالعه:رودخانه مهاباد)

رودخانه ها به عنوان یکی از شریانهای اصلی بقای محیط زیست در شهر، طی یکی دو دهه اخیر به شدت موردتاخت وتاز و تخریب انسانها قرارگرفته است از سوی دیگر احیای رودخانه ها،به عنوان مکانیسمی جهت ایجاد سیمای شاخص شهری و تضمین رشد و سرمایه گذاری در توسعه شهرها، موجب برنامه ریزی و طراحی این نواحی خواهد شد. طراحی کریدور رود وایجاد لبه هایی فعال و پویا،یکنواختی بافت را خنثی می کند و فضایی سرزنده وپویا خلق خواهد کردکه زمینه ساز بستری برای دمیدن روح حیات به کالبد نیمه جان شهر خواهد بود. مقاله حاضردرتلاش است به شناسایی وتحلیل مهمترین معیارهای طراحی منظردرحاشیه رودخانه های درون شهری بپردازد. بی شک،الگوهای متنوعی دراین زمینه وجود داردکه همگی درقالب مقولات سه گانه کالبدی، زیستی وفرهنگی قابل مطالعه وبررسی خواهند بود. شناسایی این الگوها،همراستا با چگونگی تطابق آن ها با راهبردهای زیست محیطی وملاحظات محلی موضوع اصلی این مقاله خواهد بود. پژوهشگران دراین نوشتار نشان می دهنداین برنامه ریزی چند عملکردی منظر است که سبب شکل گیری منظر شهری پایدار درحاشیه رودخانه های درون شهری میگردد.روش پژوهشی مورد استفاده در این مقاله، روش تحلیلی توصیفی و مبتنی بر سنجش معیارها به شکل کیفی خواهد بود.همچنین برای بازنمایی شفاف ترادبیات علمی موجود،رودخانه مهاباد به عنوان یک موردمطالعاتی درمنطقه غرب کشور برگزیده شده است تا مهم ترین معیارهای طراحی منظر در حاشیه آن مبتنی برمبانی نظری حاکم بر مقاله شناسایی گردد

کلیدواژه ها:

طراحی منظر ، پایداری ، حاشیه رودخانه ، مهاباد