معماری؛ برپایه مفهوم توسعه پایدار

معماری پایدار یک رشته علمی است که به محورهایی چون آینده نگری، طراحی با بهترین روش های اکولوژیکی و پایداری فرهنگی، بومی، اجتماعی و اقتصادی و بالا بردن آسایش زندگی انسان است. مفهوم توسعه پایدار یک تغییر مهم در فهم رابطه انسان و طبیعت و انسان ها با یکدیگر می باشد. راه حل رسیدن به یک معماری پایدار این است که باید رابطه تنگاتگی بین عناصر ساختمانی و نوع طراحی معماری ساختمان ها با بهره گیری از انرژی های پاک محیط زیست مثل انرژی خورشید، باد، باران و عناصر نیز محیط و صرفه جویی در مصرف منابع که با کاهش مصرف،استفاده ی مجددو بازیافت منابع طبیعی و تلفیق عناصر محیطی با تکنولوژی روز و پیشرفته در ساختمانها و در نظر گرفتن محتوای فرهنگی اجتماعی، بومی برای پیاده سازی فن آوری های محیطی باشد. روش پژوهش، توصیفی- تحلیلی و داده هاو اطلاعات پژوهش و تحلیل اطلاعات به شیوه کتابخانه ای واسنادی گردآوری شده است.توسعه پایداری،نتیجه توجه ژرف انسان امروز نسبت به آسیب های زیست محیطی همچنین بروز مشکلات فرهنگی اجتماعی و اقتصادی حاصل از رشد صنعتی است درقرن بیست ویکم یک ضرورت اجتناب ناپذیر می باشد. مفهوم توسعه پایدار را می توان یک تغییر مهم در فهم رابطه انسان با طبیعت و خود دانست. در این جهان، معماران نیز همسو با سایر دست اندرکاران در پی یافتن راهکارهای جدیدی برای تأمین زندگی مطلوب انسان بوده اند. از آنجا که نقاط ضعف و قوت یک ساختمان بر زیست بوم جهان تاثیر مستقیم خواهد داشت، واضح است که دانش بوم شناسی به معنای شناخت منابع طبیعی، اکوسیستم ها و توجه به ویژگیهای اقلیمی، نقش کلیدی در تکوین مفهوم و ماهیت پایداری ایفا کرده و در آینده نیز، همچنان مهمترین نقش را دردستیابی این مفهوم بر عهده خواهدداشت.مقاله حاضردرپی آن است که ابتدا بررسی معماری،تعاریف وویژگی هاوجایگاه توسعه پایدارشهری آن گاه دست یابی به مفاهیم اصول کلی و بهره بردن ازآن به عنوان ابزاری جهت توسعه پایداراست. نتایج تحقیق نشان می دهد که با بهره بردن توامان از اصول وضوابط معماری بومی می توان در انطباق با مفهوم توسعه پایدار حرکت کرد.

کلیدواژه ها:

محیط ، توسعه پایدار ، معماری پایدار ، فرآیند معماری ، طبیعت