بررسی چند فناوری حفاظت از ساختمان ها و محوطه های باز آنها به منظور بهبود مقاومت انفجاری از منظر پدافند غیرعامل

این مقاله روش هایی را برای طراحی و اجرای فن آوری های حفاظتی به منظور بهبود مقاومت انفجاری ساختمانها با رویکرد پدافند غیرعامل شرح میدهد. طرح حفاظتی برای ساختمانها می تواند شامل طراحی ستون ها ،دیوارها وپنجره های مقاوم در برابر انفجار باشد. سایر مولفه های امنیتی نیز قادرند سهم بزرگی را بر عهده داشته باشند که می توانند شامل مولفه های امنیت فیزیکی از قبیل موانع ضد ضربه، حصار های تعیین کننده محدوده یک فضایحفاظت شده، خصوصیت هایی همچون روشنایی، دوربین های مدار بسته و محدودیت هایی برای کاهش فعالیت های پنهانی؛ مراقبت ها در مجاورت ساختمان و طرح های آموزشی به منظور فراهم کردن نظارت و مراقبت در سطح عالی باشد. به عبارت دیگر حفاظت از یک ساختمان یا تاسیسات در ورودی ساختمان آغاز نمی شود، بلکهبخشی از یک مفهوم کلی در قالب روش های حفاظت یکپارچه، زنجیره ای و در هم آمیخته می گردد. طرححفاظتی، و به ویژه قابلیت هماهنگی داخلی بخش های مختلف آن، هنوز در ابتدای راه خود می باشد. این مقاله روی تعدادی از روش های ارزیابی یا گسترش حفاظت؛ که مربوط به طراحی تجهیزات پیرامونی ساختمان، به منظور دفع تهدیدات محیطی هستند، تمرکز میکند. در انتها روش هایی برای افزایش مقاومت انفجاری ساختمانها و همچنین ایده هایی برای اجرای مولفه های فن آوری حفاظتی معرفی میشود

کلیدواژه ها:

فناوری ، حفاظت ، پدافند غیرعامل ، مقاومت انفجاری ، مولفه امنیتی