بررسی خشکسالی های جنوب شرقی ایران و پیامدهای زیست محیطی آن در فضای شهری

جنوب شرق ایران به دلیل واقع شدن در منطقه خشک با حوادث طبیعی مختلف از جمله خشکسالی مواجه است. لذا در این پژوهش به بررسی ویژگی های خشکسالی در این بخش از ایران پرداخته شد. بدین منظور داده های آماری بارش 37 ایستگاه سینوپتیک جنوب شرق ایران مبنای کار قرار گرفت. در این پژوهش با استفاده از شاخص بارش استاندارد (SPI) با در نظر گرفتن مزایایی که در تحلیل منطقه ای و ایجاد ارتباط زمانی بین رخدادهای خشکسالی در نواحی مختلف یک پهنه دارد ترسالی و خشکسالی هر کدام از ایستگاه ها مشخص گردید و با استفاده از نرم افزار (GIS) به پهنه بندی منطقه و تجزیه و تحلیل آن پرداخته شد. مهمترین پیامد خشکسالی، تشدید پدیده بیابان زایی است که تبعات گسترده اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و زیست محیطی را به دنبال دارد. پس از بررسی بارش ایستگاه ها با استفاده از این شاخص مشخص گردید که جنوب شرق در چهار دسته با خشکسالی متوسط، بهنجار، ترسالی متوسط و ترسالی شدید قرار می گیرد و شدیدترین ترسالی در ایستگاه بافت معادل 89/1می باشد. خشکسالی با درجه متوسط در ایستگاه های زهک31/1-، بافق27/1-، بم18/1-، یزد19/1-، زابل19/1-، مروست1- را شامل می شود. میناب01/1، کاشمر03/1، کهنوج08/1 دارای تر سالی متوسط می باشند. با وجود خشکسالی و نبودن آب کافی برای آبیاری فضای سبز شهری، کیفیت و نیز توان فضای سبز در پاکسازی و پاک نگه داشتن هوای محیط زندگی کاهش می یابد. در شهرهایی که دچار خشکسالی می باشند خسارات سنگینی به بخش فضای سبز وارد می شود و مسئولان باید در این مورد به فکر چاره باشند.

کلیدواژه ها:

خشکسالی ، جنوب شرق ایران ، شاخص استاندارد بارش ، پیامدهای زیست محیطی