رویکردهای طراحی استراتژیک در تلفیق کاربری های شهری برای کسب پیوند اجتماعی

برنامه ریزی در فضاهای شهر با توجه به نیازهای انسانی متغیر است و استراتژی در طراحی به محیطی با ثبات نیاز دارد، همچنین با در نظرگیری تغییرات پیچیده در شهرها، پیش بینی وضعیت آینده طرح، اساس داده های محیطی و داخلی را شکل داده و به سنجش کیفیات اجتماع، فرهنگ و نحوه تاثیر گذاری آنها در تحولات فضاهای شهری می پردازد. دگرگونی هایی که حاصل بحران های ساخت فیزیکی شهرها هستند موجب یک از هم گسیختگی اجتماعی شده اند و ناکارآمدی کاربری ها در پاسخ گویی جامع، بیشترین فشار را بر ساختار شهر تحمیل می کند. این پژوهش بر آن است تا با بررسی راهکارهای طراحی ایده آل در فضاهای شهر به یک استراتژی واحد دست یافته و در پیاورد آن رشد هوشمند را برای ارتباطات اجتماعی در فضاهای عمومی شهر پدید آورد. روش تحقیق این طرح، مبنایی تحلیلی و توصیفی دارد که اطلاعات مورد نیاز آن با استفاده از مطالعات میدانی و کتابخانه ای جمع آوری شده است؛ همچنین بررسی معیارهای ارتقا سرزندگی، اثرات مثبت و منفی تغییرات کاربری در سطح شهرها، توسعه فیزیکی مکان های ارتباطاتی، افزایش رشد اقتصادی شهر و در نهایت کیفیت عملکرد اراضی در تطابق با یک طراحی استراتژیک از دیگر اهداف این پژوهش است.

کلیدواژه ها:

استراتژی ، اجتماع ، کاربری های شهری ، کیفیت ، ساختار