ورودی شهر از معنا و مفهوم تا واقعیت در شهرسازی ایرانی اسلامی

نظر به اینکه فضای ورودی شهرها به عنوان مفصل اتصال دهنده فضایی طبیعی خارج و داخل شهر و به عنوان برقرار کننده ارتباط میان شهر و پیرامونش از دیرباز از برخی الگوهای خاص ارتباط فضایی پیروی می کند ما را ملزم می دارد که در امر طراحی و احداث فضاهای مذکور حداقل استانداردهای لازم را در نظر بگیریم .اما متاسفانه امروزه مبادی ورودی ازجمله فضاهای فراموش شده شهرها بوده که با مشکلات و نابسامانی های متنوعی روبرو هستند برخی ازاین نابسامانی ها منجر به آن گردیده که مبادی ورودی ازحداقل مولفه های خوانده شدن به عنوان یک محیط و فضای مطلوب شهری بی بهره باشند. گسترش خودبه خود وتوسعه بی رویه و بدون برنامه شهرها و توجه نکردن به الگوهای توسعه فضایی مناسب باعث ضعف در شکل و محتوای فضاهای ورودی شهرها در ایران گردیده است. لزوم تعمق دراین مساله هنگامی بیشتر نمایان میشود که امروزه ورودی شهر ها به سطحی ازکیفیت تنزل پیدا کرده اند که درفضاسازی آنها غالبا تنها عناصر مشهود برنامه ریزی شده جهت یادآوری مفهوم ورود، تعبیه یک تابلو است که ورود به شهر را متذکر شده و خوش آمد می گوید. دراین پژوهش ضمن بررسی همه جانبه و شناخت نابسامانی های فضاهای ورودی شهرها ارایه معیارها و زیرمعیارها جهت طراحی و ساماندهی فضاهای ورودی شهرها با رویکرد تقویت مولفه های کیفیت محیط و به تبع آن پایداری هدف اصلی می باشد.

کلیدواژه ها:

فضای ورودی شهر ، الگوهای فضایی ، هویت ، ارتباط فضایی