تجلی نور در معماری اسلامی – ایرانی

روشنایی و نور یکی از مهم ترین شکل ها و تجلیات هستی به شمار می آید که همواره نقش اساسی در حیات زیستی ، اجتماعی و فرهنگی جوامع گوناگون داشته است و در آثارفرهنگی و هنری و همچنین در آثار و فضا های معماری به صورت های گوناگون بازتاب یافته و از عوامل مهم در شکل گیری و چگونگی این فضاها نیز بوده است . معماران با آگاهی از این نقش نور برای ایجاد هماهنگی و تناسب و زیبا تر جلوه دادن آثارشان بسیار بهره برده اند . در فرهنگ ایرانی نور همواره نمادی از عالم ملکوت و معنا بوده است . این اعتقاد که نور چون پلی است میان عالم معنا و ماده در معماری نیز تأثیر خود را گذاشته است . معماران با تسخیر نور و هدایت آن از طرق مختلف به داخل بنا محیط داخل و خارج را به این شیوه به هم پیوند می دادند. در معماری سنتی ما ، معماران با استفاده از عناصر ساده نوآوری های بدیعی را از نظر فضا و زیبایی آن بوجود آورده اند . در این مقاله ضمن پرداختن به زیباشناسی نور در معماری اسلامی به بررسی مصادیق استفاده از آن در معماری گذشته این سرزمین می پردازیم

کلیدواژه ها:

نور ، زیبایی شناسی ، معماری ایرانی ، معماری اسلامی ، زیبایی