تحلیل مفهوم و ماهیت پایداری در معماری سنتی ایران

ویژگیهای اقلیمی، پیشینیان ما را در انتخاب چگونگی برخورد با مشکلات خاص هر سرزمین، با استفاده از عناصر همان سرزمین ، و ساخت ابزار و شیوه متناسب با نیازهای خود در تأثیرمتقابل با طبیعت و اقلیم، بارور و مجرب گردانید که حاصل بر خورد آنها با هنجارها و ناهنجارهای اقلیمی و در نحوه استفاده از محیط و طبیعت، تدابیر هوشمندانه ای است که در بافتها و بناهای سنتی ایران به وفور یافت می شود و توجه به ویژگی های اقلیمی نقش کلیدی در تکوین مفهوم وماهیت پایداری امروزی را ایفا کرده است.اهداف اصلی معماری پایدار و به تبع آن توسعه پایدار ، تأمین نیازهای اساسی بشر، بهبود سطح کیفی زندگی برای همه ، حفظ واداره بهتر اکوسیستم ها و منابع طبیعی انرژی و دستیابی به آینده ای سالمتر است. پرداختن به نکته های معماری پایدار، بدون شناختن نکته های معماری گذشتگان کامل نیست.از آنجا که معماری سنتی ایران، آسایش فضای داخلی را بدون استفاده از دستگاههای انرژی بر و آلوده کننده امکانپذیر میسازدو از ارزشهای گرانبهای پایداری بهره برده است، لذا تحلیل ارزشها و الگوهای طراحی پایدارمربوطه می تواندمنبع الهام ساخت و سازهای نوین مسکونی معاصر گردد . آنچه این مقاله قصد پرداختن بدان را دارد، بررسی این الگوهای ارزشمند در معماری سنتی ایران میباشد که در این رابطه چند نمونه از تجارب طراحی پایدار در معماری گذشته معرفی و تحلیل شده است.