کارکرد مفهوم حس روح زمان و مکان درمعماری وشهر سازی

باتکرار چرخه هاى زمانى ، متوجه گذشت زمان مى شویم. زمان مى گذرد، گذشته ثابت مى ماند ولى آینده پیش رو است. گاهى اوقات آرزو مى کنیم که کاش به عقب برگردیم، در حالى که هرگز قادر به چنین کارى نیستیم.شهرها به تدریج تغییر شکل مى دهند. ساختمان هاى جدید ساخته مى شوند و ساختمان هاى قدیمى تخریب میشوند و یا تغییرشکل مى دهند. محیط هاى شهرى نیز بی نصیب از این تغیرات نیستند تغییرات در بافت کالبدى یک شهرموجب از بین بردن تاریخ وهویت فرهنگی اجتماعی میشود. هر معماری یا هر عنصر مصنوع ساخته شده در محیط متعلق به دوره و زمانى مشخص است که بیانگر روح زمان خود است حس زمان میتوانداز مهمترین مولفه هاى طراحى باشد برای برقراری ارتباط بین گذشته حال واینده ، وجایگاهى منحصر به فرد در ساختار و نظام توسعه معماری وشهر سازی برخوردار است.هدف این پژوهش توجه به مفاهیم و الزامات طراحى وابسته ومطلوب با تحلیل محتواى کیفى متون تخصصى طراحى شهرى سعى در ارائه نظامى از توجهات طراحى شهرى با محوریت حس زمان ومکان دارد یافته هاى تحقیق نشان مى دهد حس زمان ومکان در طراحى شهرى از چند جنبه واجد اهمیت است. توجه به ادوار زمانى، جایگاه عناصر ساختارى شهر وتاثیرات زمان بر مکان و ارائه نظریاتی براى توجه به ضرورت موضوع از اهداف این مقاله به شمار مى رود. روش تحقیق توصیفی تحلیلی وروش گرداوری اطلاعات اسنادی کتابخانه ای می باشد

کلیدواژه ها:

حس زمان ومکان ، ادوار ، ساختار شهر ، جایگاه زمان