مسجد جامع دزفول، تجلی گاه هویت دینی

مساجد از گونه بناهایی است که پس از ظهور اسلام در سراسر کشورهای اسلامی از جمله ایران به وجود آمدند. پایداری و اقتدار مساجد به اعتقادات، فرهنگ و قدرت ایمان مردم بستگی دارد. از این جهت مساجد با نیت پایداری و بر مبنای تفکر قرآنی و نیایشی که مکرار در آیات الهی ذکر شده، بنا شده اند و همواره مورد احترام و پناهگاه امن عموم مردم بوده است. فضای معماری و کالبدی مساجد با مفاهیمی ناشی از اعتقاد، بینش اسلامی در قالب رمز، فرم و هندسه ای که بتواند فرهنگ اسلامی را متبلور سازد، شکل می گیرد و به زندگی ما عینیت می بخشد. هدف از این مقاله معرفی و توصیف عملکرد مسجد جامع دزفول به عنوان انسجام دهنده شهر از جنبه های عملکردی و کالبدی و فرهنگی است. تعیین نقش چنین عنصری در ایجاد ثبات، تداوم و بکپارچگی در پیکره شهر به عنوان یک عنصر عملکردی و نمادین با تظاهرات کالبدی بسیار بنیادی استدر پژوهش حاضر با رجوع به منابع اطلاعاتی و گزارش های موجود و مشاهدات پژوهشگران و توصیف آن ها مبانی اولیه پژوهش تنظیم شده و جهت آنالیز و استنساج داده ها از روش تحلیلی استفاده خواهد شد از این رو روش شناسی در پژوهش حاضر به صورت توصیفی- تحلیلی خواهد بود. روش گردآوری اطلاعات در این مقاله کتابخانه ای و و مطالعات میدانی نگارندگان می باشد.

کلیدواژه ها:

دزفول ، مسجد ، معماری قدسی ، هویت دینی